Van oudsher bestaat in de kerk de gewoonte om in de eucharistieviering voor overledenen te bidden, en de genaden van het offer van Christus dat daarin tegenwoordig wordt gesteld te betrekken op de overledenen. We noemen dat in de volksmond: misintenties opgeven voor een overledene. Dit gebeurt bij de parochie, waarbij een klein offer in de vorm van een geldelijke bijdrage wordt gevraagd ter bestrijding van de onkosten. De naam van de dierbare overledene wordt dan tijdens de eucharistieviering bij de voorbeden genoemd, waarbij we bidden voor zijn of haar zielenheil. Daarnaast kunnen ook andere misintenties worden opgegeven, bijvoorbeeld uit dankbaarheid, voor het welslagen van een operatie. Ook in een gebedsviering of woord- en communieviering kan voor overledenen worden gebeden.
Het is overigens niet zo dat daarmee de ziel van de overledene op een soort magische wijze uit het vagevuur zal komen. Elk gebed is vragend, waarbij het helemaal aan God is ons gebed te verhoren.
