De katholieke leer over de bescherming van het leven is duidelijk: het menselijk leven is heilig vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood, omdat het vanaf zijn oorsprong is geschapen naar het evenbeeld van God. De katholieke stellingen over levensgrote beslissingen worden vaak afgespiegeld als streng en conservatief. Het vereist veel moed om in die sfeer het leven van jezelf en anderen toch hartstochtelijk volgens die leer te blijven beschermen.
Meester van het leven
God beschikt over het leven, van de conceptie tot de natuurlijke dood. Door de medische wetenschap eigenen mensen zich echter steeds meer de beschikking over het leven toe: doordat ziektes steeds vroeger worden vastgesteld, tot zelfs voor de geboorte, ontstaan bijvoorbeeld vaak vragen naar een abortus. 
Anderzijds zorgt deze wetenschap er overigens voor dat de abortusgrens (bepaald door de levensvatbaarheid van een foetus) eigenlijk steeds verder naar beneden zou moeten. Rondom het levenseinde bestaat dezelfde spanning: de wetenschap maakt dat wij langer leven, maar maakt ook dat mensen soms daardoor in een uitzichtloze situatie met hun leven terecht kunnen komen en kiezen voor euthanasie. De dood aanvaarden door een behandeling te staken in combinatie met pijnbestrijding (palliatieve sedatie) is dan een voor katholieken moreel aanvaardbare oplossing.
Doodstraf
Een overheid moet de samenleving beschermen tegen recidive van een misdadiger. Zij moet daarom met dit doel straffen opleggen die in verhouding staan tot de ernst van het misdrijf. De doodstraf wordt bij zeer zware misdaden officieel niet uitgesloten (CKK: 2266). Manieren om recidive uit te sluiten zonder het doden van de misdadiger verdienen echter de voorkeur. En die manieren zijn er eigenlijk altijd.
